Gamen bron van zorg voor veel ouders: NK geeft antwoord op prangende vragen

Veel ouders maken zich ongerust over gamen, en voorlichtingen van de preventiewerkers van NK worden dan ook goed bezocht. Zoals in Helmond, waar Daniëlle Ketelaars aan professionals, maar vooral aan ouders, uitleg gaf. Ouders willen weten wanneer het gamen van hun kind nog normaal is en wanneer het een verslaving dreigt te worden. Waar kun je als ouder op letten? Kun je als ouder grenzen stellen? En hoeveel uur mag er eigenlijk gegamed worden? De antwoorden zijn voor ouders vaak verrassend.

“Als ik ouders vraag welke game hun kind speelt, weten ze dat vaak niet”

Daniëlle: “Ouders zijn vaak erg bezorgd, maar gamen hoort tegenwoordig gewoon bij de leefstijl van jongeren, vooral van jongens. Maar omdat zij zelf niet zijn opgevoed met gamen en andere beeldschermactiviteiten, is dit voor veel ouders moeilijk voorstelbaar. De jongeren van nu zijn opgegroeid met computers en online games spelen hoort er gewoon bij. Het is echt niet alleen maar problematisch, het is voor de jongere vaak vooral leuk. Maar als ik ouders vraag: ‘Welke game speelt je kind?’ dan weten ze dat vaak niet.”

Praten over je hobby’s

“Het belangrijkste advies is dan ook het gamen bespreekbaar te maken en te houden. Praat met je kind! Toon interesse! Vraag naar de game, wat het doel is, wat de jongere al heeft bereikt, kijk een keer mee. En kom er later nog eens op terug. Mensen praten graag over hun hobby’s en interesses, en dat geldt ook voor kinderen. Je komt er dan vanzelf achter of het gamen problematisch aan het worden is of een onschuldig tijdverdrijf is.”

Het aantal uur is niet zo belangrijk

“Ouders willen graag weten hoeveel uur gamen nog normaal is. Ze willen duidelijke richtlijnen horen. Maar zo zwart-wit is dat niet. Het aantal uur is minder belangrijk dan de balans tussen het gamen en de andere levensgebieden. Doet je kind ook nog aan andere activiteiten, zoals sport of andere hobby’s? Slaapt je kind normaal, eet hij goed, gaat het goed op school, heeft hij vrienden? Dan is er meestal niks aan de hand. Als een kind niet meer kan stoppen met gamen, als school of hobby’s eronder lijden, als je kind niet meer genoeg slaapt vanwege het gamen, dan wordt het zorgwekkender.

Ook kan je kind fysieke gevolgen ondervinden van het gamen. Zoals hoofdpijn, vermoeidheid of concentratieproblemen. Dit komt door het urenlang intensief gamen, maar ook door slechter eten of slapen als gevolg hiervan. En ook urenlang weinig bewegen is natuurlijk niet gezond voor het lichaam. Dit kunnen signalen zijn van problematisch gamen, of een gameverslaving.”

Autisme, sociale angst en ADHD

“En dan zijn er nog risicogroepen. Kinderen met bijvoorbeeld sociale angsten of een stoornis op het autistische spectrum, vluchten vaak in het gamen. Dat kan voor hen een heel belangrijke uitlaatklep of vorm van ontspanning zijn. Maar ook bij deze kinderen geldt dat het belangrijk is dat er aandacht blijft voor gezondheid, voor gezond eten en een goede dag- en nachtstructuur, voor andere activiteiten, voor sociaal contact buiten het gamen, voor beweging en voor school. Wat veel mensen niet weten, is dat ook kinderen met ADHD gevoeliger zijn voor problematisch gamen. Tv kijken en gamen is voor hen vaak erg ontspannend, ze kunnen zich beter focussen en worden er rustig van. Ook zijn ze door hun impulsiviteit erg gevoelig voor de snelle beloningen van games. Daardoor zijn ze ook gevoeliger voor gameverslaving. Maar neem niet zomaar aan dat het gamen een probleem is: praat erover!”

Grenzen stellen werkt

“Als je gamen bespreekbaar maakt, is het ook makkelijker om grenzen te stellen. Ouders onderschatten nogal eens hun invloed, net als bij het stellen van grenzen bij alcohol. Maar ouders hebben een erg grote invloed op het gedrag van hun kinderen en grenzen stellen helpt echt, ook bij gamen. Zoveel uur gamen en dan iets anders doen bijvoorbeeld. Bij jongere kinderen kun je eenvoudig de regels stellen en hier consequent mee omgaan, bij oudere kinderen zal je wat meer moeten onderhandelen. Maar bij alle kinderen geldt: maak het gamen eerst bespreekbaar, praat ook over de leuke kanten, toon interesse, en maak dan afspraken.”

Bevordering deskundigheid professionals

“Ook voor professionals is het belangrijk om te weten hoe gameverslaving werkt. Bij deze groepen gaan we wat meer de diepte in: waarom wordt het ene kind verslaafd en het andere niet, wat zijn de signalen en hoe werkt dat precies bij risicogroepen.

En als een kind inderdaad risicogedrag vertoont, dan kunnen we natuurlijk altijd doorpraten met professionals of ouders, en zo nodig kunnen we het kind behandelen. Dus heb je als ouder of professional vragen over het gamegedrag? Blijf er niet mee rondlopen, maar neem contact met ons op!”