Willem (ex-gameverslaafde)

Opname

Willem: “Nadat ik in korte tijd een aantal zware tegenslagen te verwerken kreeg, ging ik verstoppertje spelen. In de game kon ik wegvluchten van mijn emoties. Ik speelde steeds vaker en steeds langer, ging vaak de hele nacht door. Ik kwam nauwelijks nog buiten, mijn huis verslonsde. Als ik naar de wc moest, rende ik naar het toilet om zo snel mogelijk weer terug achter de computer te zitten. Ik viel in bed in slaap met de laptop naast me en zodra ik wakker werd, logde ik meteen weer in.

“Iemand die gamet, zit echt in een andere wereld”

Gamen was het enige dat belangrijk was. Daardoor raakte ik alles kwijt: m’n baan, m’n vriendin, m’n vrienden. Wat dit probleem zo apart maakt, is dat je brein geen onderscheid meer maakt tussen spel en realiteit. Dat is een groot verschil met drugs: wie drugs gebruikt, is zich nog wel bewust van de wereld om hem heen. Iemand die gamet, zit echt in een andere wereld. Dat vraagt ook om een specifieke behandeling.

“Dat figuurtje staat niet voor wat je hebt bereikt, maar voor wat je allemaal bent kwijtgeraakt”

Ik heb nu, sinds twee jaar, mijn leven weer op de rails, ik heb oude hobby’s weer opgepakt: skaten, zingen. Daarnaast heb ik vrijwilligerswerk gedaan en heb ik voorlichting gegeven. Zo kan ik iets positiefs doen met mijn ervaringen, anderen bewust maken van dit probleem. Erover praten houdt ook mij scherp. Zo heb ik pas drie maanden geleden mijn eigen personage in de game gewist. Dat was moeilijk: je hebt er zo veel tijd in geïnvesteerd, zo veel punten, zeldzame items, levels behaald… Ik had dat achterdeurtje altijd open gehouden. Tot ik tegen een andere gamer zei, die voor dezelfde beslissing stond: “Dat figuurtje staat niet voor wat je allemaal hebt bereikt, maar voor wat je allemaal bent kwijtgeraakt.” Toen besefte ik het zelf pas echt en kon ik dat achterdeurtje voorgoed sluiten.”