Waarom werken als klinisch psycholoog bij NK?

“Ik heb zelf best lang getwijfeld voor ik ging werken in de verslavingszorg. Zoals veel van mijn collega’s had ik allerlei ideeën over werken met verslaafden: dat het hopeloos zou zijn en dat het heel eenzijdig is. Uiteindelijk ben ik terecht gekomen bij NK en bleek er van die vooroordelen niets te kloppen.

Als klinisch psycholoog ben je hier heel erg op je plek. De groep cliënten is juist heel divers: je komt alle mogelijke achtergronden en leeftijdsgroepen tegen. En comorbiditeit van verslaving met psychiatrische problemen komt heel veel voor. De problemen van onze cliënten zijn vaak complex en met elkaar verweven. Deze mensen hebben vaak een lange voorgeschiedenis in de zorg, maar hebben nooit een goede diagnose gehad. Als klinisch psycholoog is het je taak om de puzzel op te lossen: je moet uiteen rafelen wat er onder het gebruik ligt, je moet verder kunnen denken dan die eerste blik. En dan kun je juist heel veel bereiken! De diagnosticering is zeer boeiend, maar ook de behandeling van deze complexe problemen is interessant en leerzaam: je kunt als klinisch psycholoog een heel belangrijke bijdrage leveren en mensen écht verder helpen. En het klinkt misschien wat idealistisch, maar je werk hier is absoluut maatschappelijk relevant en superactueel. Kijk maar naar alle berichten over verwarde personen. Heel vaak speelt verslaving daar ook een rol bij!

Ik werk bij NK in een team met andere professionals. Dat is erg leuk: mijn collega’s zijn allemaal goede, ervaren en betrokken hulpverleners. Onze cliënten vielen vaak tussen wal en schip, wij kijken in het multidisciplinair overleg samen wat er wél mogelijk is, hoe een cliënt kan herstellen of in elk geval een beter leven kan krijgen. Daarbij bewaak ik het behandelproces en stuur ook mijn collega’s aan. Als eindverantwoordelijke zie ik alle cliënten, maar ik ben niet altijd de reguliere behandelaar.

Binnen NK is er heel veel kennis en ervaring. Het aanbod is breed en gevarieerd: alle mogelijke vormen van ambulante en klinische zorg worden hier geboden, dat zie je bijna nergens anders. Er wordt veel onderzoek gedaan dat ook wordt toegepast en we hebben een ‘leading role’ als het gaat om doelgroepen waarbij veel mensen met de handen in het haar zitten: GHB-verslaafden bijvoorbeeld, of zeer complexe casussen met zowel verslavingsproblemen als ernstige psychiatrie. Verslavingskunde is een jong vak, dat betekent dat je ook zelf mogelijkheden hebt om te pionieren. Het is allemaal nog in beweging en er is veel ruimte voor vernieuwing, dus als klinisch psycholoog kun je ook zelf nog veel invullen en meewerken aan het vormgeven van behandelmethodes. Het is echt jammer dat de verslavingszorg nog zo onbekend is onder klinisch psychologen. Het biedt alles wat je als klinisch psycholoog wil en kan: veelzijdigheid, complexiteit en vernieuwing.”